ره بـــه ره می گــردم تـــو هستــی
گوشه به گوشه اشعارم تو هستـی
در هـمــه ی نـجـوایــم تــو هستــی
امـــروز و فـــردایــــم تــو هــســتی
همه حرف و سخنـهایم تــو هستـی
بساط شاد و غمهایـم تــو هستــــی
امیــد فــــردایـــم تــــــو هسـتـــــی
بارالــــها در درگـاهـــم تــو هسـتــی
قلــــم گـــرفتـــــم کنـــج این منــزل
به امّیدی که کـــنارم تـــو هستـــی
بـــرفتــــم بــه درب میــــــخانـــــــه
بـدیـدم کـه همانجایم تــــو هستـی
خـــود را متــــهم قلـــمداد کـــــردم
بـه زنـــدان نهندم بیــــداد کــــــردم
برفتــــم پیـــش آدمهـــــای رنــــدان
افتـــادم چنـدی ، رانــدی بــه زنـدان
بـــدیـــدم کـه آنجا هم تـــو هستی
به خــود گفتم ای خالـــــق هستی
افتخار می کنم در بیت بیت اشعارم
تــــــــــــــــــــــــــــــو هســتـــــی
« مسکین خراسانی »
|